Κουβάρι
Βρίσκεται στο νότιο μέρος της Πάτμου, στον κόλπο του Σταυρού. Κτήτορας του ήταν ο ιερομόναχος Αμφιλόχιος Μακρής (1889-1970), ο οποίος υπήρξε και κτήτορας της μονής Ευαγγελισμού το 1937. Την περιοχή του Κουβαριού αγόρασε η αδελφή του Καλλιόπη Νικητάκη, μετέπειτα μοναχή Μάρθα, και τη δώρισε για την ίδρυση του καθίσματος.
Το μικρό μοναστήρι είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωσήφ τον Μνήστορα και σήμερα διαμένει εκεί ο πνευματικός της Μονής του Ευαγγελισμού. Ο ναός είναι σταυροειδής με οκταγωνικό τρούλο.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού έχει διάτρητο γλυπτό διάκοσμο από άμπελο με κληματίδες, μέσα στις οποίες παρεμβάλλονται παλαιοχριστιανικά σύμβολα: ο ιχθύς, ο αμνός, ο ισοσκελής βυζαντινός σταυρός.Στη βόρεια κεραία του σταυρού, πάνω σε ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι, βρίσκεται εικόνα στην οποία εικονίζεται δεξιά ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μπροστά στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης να δέχεται τον όσιο Χριστόδουλο και αριστερά πάνω σε μικρή κλίμακα η Μονή του Θεολόγου. Οι παραστάσεις αυτές, εμπνευσμένης πραγματικά τέχνης, αποτελούν έργα της αγιογράφου της Μονής του Ευαγγελισμού, μοναχής Ολυμπιάδας.
Στη νότια κεραία του σταυρού και μέσα σε προσκυνητάρι ανάλογων διαστάσεων, είναι τοποθετημένη εικόνα του Αγίου Ιωσήφ, έργο του 1860, στην οποία εικονίζεται ο άγιος στο εργαστήριό του. Κάτω από τη μορφή του Ιωσήφ, η οποία δεσπόζει στην εικόνα, αναπαριστώνται τέσσερις σκηνές: η γέννηση του Χριστού, η φυγή της Θεοτόκου και του Ιωσήφ στην Αίγυπτο, το όνειρο του Ιωσήφ, ενώ στην τελευταία σκηνή εικονίζεται η Θεοτόκος με τον Ιωσήφ και τον Θεό-Πατέρα στην επίστεψη να ευλογεί. Αξίζει να σημειωθεί η εξής λεπτομέρεια: στην παράσταση της φυγής στην Αίγυπτο, το γαϊδουράκι στο οποίο επιβαίνει η Παναγία με το Θείο Βρέφος και πίσω από το οποίο ακολουθεί πεζός ο Ιωσήφ, οδηγεί ένα παιδάκι με την επιγραφή «Ιάκωβος», που προφανώς δεν είναι άλλος από τον Αδελφόθεο.
Λιβάδι Καλογήρων
Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Πάτμου. Η αρχαιότερη ονομασία του ήταν Λιβάδι του Κουτρούλη, από το όνομα του πρώτου κτήτορα. Αργότερα πέρασε στην κυριότητα του πλούσιου εμπόρου Νικόλαου Μαθά, ο οποίος το αφιέρωσε για τη συντήρηση των ναών της Υπακοής της Παναγίας, των Αγίων Τεσσαράκοντα και του Αγίου Ανδρέα. Στα μέσα του 18ου αιώνα, ο ιερομόναχος Παρθενίας Παρθενιάδης ασκήτεψε στο Λιβάδι των Καλογήρων μαζί με τη συνοδεία του, δίνοντας στο κάθισμα την επωνυμία «του Παρθενίου».
Ο Παρθενίας βρήκε μαρτυρικό θάνατο στις 5 Μαρτίου 1805 από τους Τούρκους. Η βελτίωση της καλλιέργειας που έφερε η συνοδεία του Παρθενίου οδήγησε τους ιδιοκτήτες στο να ζητήσουν πίσω το Λιβάδι, χωρίς όμως να πάψει να αποτελεί τόπο διαμονής πολλών ασκητών.
Το 1833 ολόκληρη η περιοχή αγοράστηκε από τον πρώην Πηλουσίου Αμφιλοχία, ο οποίος ανακαίνισε το ερειπωμένο κάθισμα καθώς και τον αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου ναό.
Ο ναός είναι βυζαντινού ρυθμού με τρούλο. Το δάπεδο είναι μαρμάρινο, ενώ ανάμεσα στο εικονοστάσιο και τον άμβωνα υπάρχει ανάγλυφο ενός δικέφαλου αετού. Το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο χρονολογείται από το 1810 και είναι έργο Ικάριων μοναχών. Οι εικόνες του τέμπλου είναι αφιερωμένες στο Χριστό, τη Θεοτόκο την Ελεούσα, την Κοίμηση της Θεοτόκου και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Προφήτης Ηλίας 
Το ερημητήριο αυτό βρίσκεται στην ψηλότερη κορυφή (269 μ.) της Πάτμου, με θέα σε όλη τη νότια πλευρά του νησιού. Σύμφωνα με επιγραφή που βρίσκεται σε μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο, κτήτοράς του ήταν ο ιερομόναχος Νεόφυτος Συμιακός, ενώ η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1746.
Ο ναός του ερημητηρίου είναι μονόκλιτος με τρούλο και διαστάσεις 7,45 Χ 3,56 μ. Tο ξύλινο, επιχρυσωμένο τέμπλο του ναού χρονολογείται από το 1795, ενώ η εικόνα του Αγίου Βασιλείου (1785) είναι έργο του Κωνσταντή Κυδωνιαίου, αγιογράφου από την Κρήτη.
